Η κτιριακή εγκατάσταση των «Βούρλων» στη Δραπετσώνα (1876-1968) διέδραμε την νεώτερη ελληνική ιστορία ως κρατικό πορνείο και αργότερα φυλακή. Μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο υπήρξε τόπος φυλάκισης πολιτικών κρατουμένων. Η «μεγάλη απόδραση» εικοσιεπτά έγκλειστων κομμουνιστών, το 1955, σε αντίθεση και προς την κομματική νομιμότητα, πραγματοποιήθηκε με το σκάψιμο λαγουμιού, που διανοίχτηκε κάτω από κρεβάτι κρατουμένου. Το κρεβάτι της πόρνης, του πελάτη, του πολιτικού κρατούμενου είναι πάντα το ίδιο κρεβάτι. Γίνεται το προνομιακό πεδίο διάνοιξης της επιθυμίας για διαφυγή, ιδιαίτερα σε συνθήκες ωμής κυριαρχίας. Ο καταναγκασμός και το όνειρο, η σεξουαλική και η ελευθεριακή επιθυμία, οι οδοί του συλλογικού ασυνειδήτου περνούν μέσα από τις αφανείς παροχετεύσεις του βαθέος πεδίου της κλίνης.



















διαστάσεις έργου: 2,40x1,80μ
υλικά: ξύλα, καλάμια, ύφασμα, πλαστικό, ψάθα, φως led

συνεργάτις: Βασιλική Ροδίτη