Το campus του Πανεπιστημίου της Κύπρου έχει προκύψει από το τεμαχισμό του εδάφους σε χωριστά οικόπεδα, που παραλαμβάνουν ξεχωριστά κτήρια-προγράμματα. Η πρόταση επιχειρεί να αναστρέψει, έστω και μεμονωμένα, τη λογική διαχωρισμού των κτηρίων-οικοπέδων. Εισάγεται μια δημόσια κίνηση δια μέσου του νέου κτηρίου της Ιατρικής, διαμπερής από το βοριά στο νοτιά. Με τον τρόπο αυτό ο βασικός πεζόδρομος Belvedere του Πανεπιστημίου αποκτά μια κάθετη αστική σπονδύλωση προεκτείνοντας το δημόσιο χώρο εντός του κτηρίου σε συνθήκη ελεγχόμενη και οργανωμένη, με οπτικές φυγές προς τον ανοιχτό ορίζοντα. Καταστατική σχεδιαστική χειρονομία είναι η τοποθέτηση δύο διαμήκων πρισμάτων στη βάση, και επάνω σε αυτά, η εναπόθεση εγκάρσιων πρισμάτων, σε απόσταση μεταξύ τους, για την αποκατάσταση μιας πορώδους, ευάερης και ευήλιας τυπολογίας, στο pattern της «σχάρας». Σε αντίθεση με σύγχρονα κτήρια που αναπαράγουν την κλειστή δομή, εδώ προτείνεται η ανοικτή, γραμμική δομή κτηρίου. Η πρόταση εισάγει μια ανοιχτή δομή κτηρίου σε αναλογία με τον αναγεννησιακό τύπο της Λότζιας (Loggia). Η λότζια είναι στεγασμένος αστικός, δημόσιος, χώρος σε κρίσιμους κυκλοφοριακούς κόμβους του αστικού ιστού. Η ιατρική σχολή εκφράζοντας την κομβική σχέση της επιστήμης που υπηρετεί με την κοινωνία αναπαράγει στην παρούσα πρόταση τον αστικό τύπο του κτηρίου-λότζιας.













Συνεργάτες: Νίκος Πλατσάς, Κατερίνα Κρίτου, Βάσια Λύρη, Ευθυμία Δημητρακοπούλου, Λύδία Αντωνίου, Σοφία Τεκτονίδου